Glicynie – azjatyckie pnącza pełne kwiatów teraz również w Polsce
Naukową nazwą tych roślin jest wisteria. Naturalnie występują w Japonii, Chinach i Korei oraz niektórych częściach Stanów Zjednoczonych. Lubią ciepły, ale łagodny klimat. Glicynie mają silne, zdrewniałe pędy, zakończone zwisającymi gronami pełnymi kwiatostanów. Ich kwiaty, w zależności od odmiany są liliowe, liliowoniebieskie, białe lub różowe. Są bardzo dekoracyjne i tworzą zwisające kaskady. Co ciekawe, oprócz kwiatów na pędach dojrzewają owoce (w środku mają nasiona). To podłużne strąki pozostające na krzewie przez całą zimę. Później, jeśli uzbroimy się w cierpliwość, można je wykorzystać do rozmnożenia rośliny. Pamiętać należy jedynie, że nowa sadzonka uzyskana z nasion zakwitnie dopiero po pięciu, a nawet siedmiu latach. Wcześniej natomiast doczekamy się kwiatów z rozmnożenia poprzez tzw. szczepki. Ukorzenione w ten sposób młode rośliny zakwitną szybciej niż te z nasion.
Glicynie – gatunki w Polsce
W naszym kraju uprawiane są zazwyczaj dwa gatunki. Jednym z nich jest glicynia chińska. Ma niewielkie pierzaste liście oraz gęste kwiaty rosnące w gronach, rozkwitające przed pojawieniem się liści. Zakwita w maju. Pędy dorastają nawet do 15 metrów długości, skręcając się w prawą stronę. Drugim gatunkiem spotykanym w rodzimych ogrodach jest glicynia kwiecista. Podobnie jak u chińskiej rozwija pierzaste listki, jednak są drobniejsze i jest ich więcej. Kwiaty z kolei rosną równo z rozwojem liści. Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Pędy są nieco krótsze, rosną do 8 metrów długości i skręcają się w lewo. Oba gatunki rosną dosyć szybko – roczny przyrost może wynieść nawet 3 metry długości. Mają pod sobą po kilka odmian różniących się długością kwiatostanów i kolorami kwiatów. Zakwitają w podobnym czasie.
Glicynie – jak wyhodować własne?
Te piękne pnącza mają swoje wymagania. Aby dobrze się przyjęły ważna jest luźna, uprawiona wcześniej gleba. Najlepiej jeśli będzie ona z wysoką zawartością próchnicy. Jej odczyn powinien oscylować pomiędzy lekko kwaśnym a obojętnym. Równie ważne jest także miejsce w ogrodzie. Musi być dobrze nasłonecznione, gdzie słońce dociera przynajmniej przez 6 godzin dziennie. Inaczej może nie zakwitać. Jednocześnie najlepsze będzie miejsce jak najbardziej osłonięte od wiatru. Lepiej unikać strony północnej i wschodniej.W uprawie należy unikać nawozów z przewagą zawartości azotu. Ten pierwiastek roślina zapewnia sobie sama poprzez bakterie korzeniowe. Jeśli będziemy ją nawozić azotem, najprawdopodobniej zahamujemy kwitnienie. Jesienią podłoże dobrze jest podsypać obornikiem.
Glicynie – ochrona przed mrozem
Glicynie cechują się nikłą mrozoodpornością. Aby zapobiec przemarznięciu rośliny zalecane jest przykrywanie jej włókniną lub innym materiałem przepuszczającym powietrze, zwłaszcza w pierwszych trzech latach rozwoju. Później również należy je zabezpieczać, jednak w nieco inny sposób. Wokół pnia usypuje się kopiec ziemi, a jego nasadę okrywa się matą ze słomy. Można także usypać grubą warstwę ściółki. Przydatne będą liście, a także kora iglasta, która dodatkowo lekko zakwasza glebę. Najlepszym czasem, aby to przyszykować jest okres pierwszych przymrozków. Należy obserwować, czy roślina straciła już liście. Zimowanie lepiej znosi glicynia kwiecista.Zabiegi te nie gwarantują jednak powodzenia w uprawie. Problemem dla roślin jest zmienna pogoda, jaka panuje w naszym kraju. Częste wiosenne przymrozki mogą osłabiać lub uszkadzać pąki kwiatowe. Okresy mrozu bez śniegu również nie wpływają korzystnie – warstwa puchu wokół pnia jest dodatkowym zabezpieczeniem korzeni przed mroźnym powietrzem.
Glicynie – niezbędne cięcia
Aby zapewnić roślinie dobry rozwój i cieszyć się bujnym kwitnieniem, obowiązkowe jest przeprowadzanie cięcia. Pierwszego należy dokonać w trzecim roku od posadzenia i trzeba to zrobić precyzyjnie. Przed wiosną skracamy pędy w okolicy trzeciego lub czwartego pąka. Wówczas trzeba też usunąć suche pędy. Kolejne cięcie trzeba zrobić w lipcu, kiedy to nowe przyrosty skraca się o około połowę. Jeśli zaniechamy tych czynności, wisteria nie będzie kwitła, a jedynie będą się na niej rozwijać liście. Cięcie pielęgnacyjne jest niezbędne do jej prawidłowego rozwoju i efektu dekoracyjnego, jaki chcemy uzyskać.Pnącza osiągają duże rozmiary. Są nazywane ekspansywnymi, dlatego nie są polecane do małych ogrodów. Zdrewniałe pędy oplatają się wokół tego, co spotkają na swojej drodze, dlatego mogą spowodować szkody. Bardzo ważne jest, aby od początku zasadzenia zapewnić roślinie mocne podpory, po których może się wspinać. Dobrym rozwiązaniem są pergole, pale, kraty, czy wszelkie ścianki i drewniane lub metalowe wsporniki. Z góry trzeba zaplanować, gdzie i w którym kierunku glicynie mają kwitnąć i przeznaczyć na to odpowiednie miejsce. Interesującą opcją jest także uformowanie glicynii w formę drzewka. Można to zrobić z dwóch lub trzech splatających się ze sobą pędów. Z czasem zgrubieją i utworzy się gruby pień. Natomiast koronę można formować poprzez cięcie – każdego sezonu trzeba mocno skracać wszystkie pędy.
