Kokoryczka – uprawa, pielęgnacja i właściwości

Kokoryczka – charakterystyka rośliny

Jest to bylina należąca do rodziny szparagowatych. Wszystkich jej odmian jest około 60, a najwięcej z nich można spotkać na terenach Azji. Występuje również w Ameryce Północnej i Europie. Niestety w Polsce rosną tylko trzy odmiany tej rośliny: kokoryczka wielokwiatowa, kokoryczka okółkowa oraz kokoryczka wonna (zwana także lekarską). Roślina ma prostą, zieloną łodygę, pojedynczo wyrastającą z kłącza. Jej liście są zielone, lancetowate lub sercowate. Kwiaty są drobne, mają dzwonkowaty kształt, biały kolor, wyrastają z kątów liści i wiszą na długich szypułkach. Kwitnie od maja do czerwca. W okresie jesieni kwiaty przekształcają się w owoce, które są okrągłe i bardzo trujące. Mają czarny lub czerwony kolor. Często są mylone z czarnymi jagodami, jednak trzeba na nie wyjątkowo uważać. Spożycie owocu może spowodować biegunkę, nudności, wymioty, zaburzenie pracy serca oraz nerek. Jeżeli nie jesteśmy pewni skąd pochodzi owoc, to lepiej go nie jeść.

Kokoryczka – uprawa i pielęgnacja

Roślinę możemy zasadzić w naszym ogrodzie, a jej uprawa jest dość prosta. Nie lubi mocno nasłonecznionych obszarów, jej wzrost może się wtedy zatrzymać. Najlepiej czuje się w zacienionym, osłoniętym miejscu. Podłoże powinno być lekko kwaśne i próchnicze, przepuszczalne i lekko wilgotne. Jeżeli gleba jest żyzna, nie musimy stosować nawożenia. W przypadku mniej bogatej w składniki mineralne gleby, możemy wspomóc jej wzrost używając organicznych nawozów, takich jak kompost czy obornik. Jej korzenie powinny być umieszczone dość płytko, najlepiej tuż pod powierzchnią ziemi. Sadzenie można rozpocząć wiosną (w okolicach kwietnia) lub wczesną jesienią (roślina jest stosunkowo odporna na mrozy). Najlepiej posadzić około 4-6 sztuk na 1 metr kwadratowy. Jeżeli będzie ich więcej, może się za bardzo rozrosnąć. Na samym początku jej uprawiania bardzo ważne jest regularne odchwaszczanie gleby. Jest dość odporna na choroby grzybowe, chyba że jej podłoże jest zbyt mokre, oraz na szkodniki. Te ostatnie mogą ją jednak zaatakować. Najczęstszym problemem są ślimaki lub larwy owrzódki konwaliowej, której gąsienice zjadają jej liście. Roślina jest często spotykana na obszarach leśnych i bardzo dobrze się tam czuje. Zazwyczaj rośnie w towarzystwie gatunków cieniolubnych. Dlatego w ogrodzie najlepiej posadzić ją pod drzewami lub krzewami, osłoniętą przed słońcem.

Rozmnażanie kokoryczki

Roślinę można rozmnażać na dwa sposoby, przez podział lub wysiew nasion. Dzielimy mocno rozgałęzione kłącza i wsadzamy je do wcześniej odchwaszczonej i przygotowanej gleby. Dokładnie tak samo postępujemy z nasionami, pamiętając, że najlepszym okresem na ich wysiewanie jest wiosna lub późne lato (przełom sierpnia i września).

Właściwości i zastosowanie kokoryczki

Chociaż owoce kokoryczki są silnie trujące, to jej kłącze jest składnikiem często stosowanym w zielarstwie i lecznictwie. Roślina ma działanie bakteriobójcze, przeciwreumatyczne, moczopędne, przeczyszczające, regenerujące, przeciwobrzękowe oraz antyseptyczne. Obniża poziom cukru we krwi, dobrze wpływa na pracę mięśnia sercowego, poprawiając jego ukrwienie i dotlenienie. Jest stosowana przy leczeniu kaszlu, bólów menstruacyjnych, kamicy moczanowej, reumatyzmu, przyspiesza gojenie się stłuczeń, siniaków czy obrzęków. Jest również stosowana w dermatologii i kosmetyce. Usuwa przebarwienia na skórze, łagodzi jej podrażnienia, sprawia, że jest skóra jest bardziej elastyczna.

Doskonale sprawdza się w walce z trądzikiem, szczególnie przy trądziku różowatym oraz atopowym zapaleniu skóry. Z suszonego kłącza kokoryczki można przygotować napar. 1 łyżkę ziela zalewamy 250 ml wody, przykrywamy i odstawiamy na około 30 minut. Taki napar można stosować zewnętrznie oraz wewnętrznie, do wykonywania okładów czy przemywania ran. Jego zalecana dawka to około 3 łyżeczki po 3 razy w ciągu dnia. Wszystko zależy jednak od naszych indywidualnych potrzeb.