Smagliczki. Uprawa, pielęgnacja i odmiany

Smagliczki – podstawowe informacje

Smagliczki kwitną przez całe lato, czyli od przełomu maja i czerwca do początku września. Są to niewymagające rośliny, które osiadają kilka gatunków. Najpopularniejsza jest smagliczka nadmorska, która kwitnie na biało. Jej inne odmiany posiadają różowe albo fioletowe kwiaty. Nazwa naukowa rośliny to Lobularia maritima i nazywana jest czasem Lobularią nadmorską. Jest to bylina jednoroczna, którą można uprawiać zarówno w gruncie, jak i w pojemniku na balkonie lub tarasie. Po przekwitnięciu smagliczki zawiązują nasiona, które można zebrać do wysiania w następnym sezonie, a następnie zamierają. Rośliny zazwyczaj dorastają do około 15-20 centymetrów wysokości i ich szerokość ma podobną wartość. Najlepiej rosną na stanowisku jasnym, w miejscu najbardziej oświetlonym pojawia się zazwyczaj najwięcej kwiatów. Niewielkie i białe kwiatki pachną dość delikatnie, ale bardzo słodko. Duża ilość kwiatostanów sprawia, że zapach staje się nieco intensywny. 

Smagliczki. Uniwersalne rośliny

Smagliczki to efektowne byliny, które najczęściej wykorzystywane do dekoracji rabat oraz jako urozmaicenie ogrodów skalnych. Są dość łatwe w uprawie i mało wymagające. Nie powinny sprawić problemu w uprawie nawet osobom początkującym. Jest kilka podstawowych zasad, które trzeba spełnić, aby te rośliny dobrze rosły, a także obficie i długo kwitły. Smagliczki to uniwersalne byliny, które w praktyce pasują do każdego ogrodu. Poprzez zasadzenie ich można powiększyć w wizualny sposób rabatę, a także przestrzeń ogrodu skalnego. Rośliny mogą także być uzupełnieniem rabaty albo stanowić wypełnienie zakątka ogrodu. W Polsce najpopularniejsza jest smagliczka nadmorska, a także często uprawia się smagliczkę skalną. Oba gatunki mają duże walory dekoracyjne. Różnią się przede wszystkim barwą kwiatów a także tym, że rodzaj nadmorski jest rośliną jednoroczną, a skalny – byliną.

Smagliczki nadmorskie

Smagliczki nadmorskie to rośliny jednoroczne dorastające do 20 centymetrów wysokości. Tworzą gęste kobierce, rozrastają się intensywnie wszerz. Posiadają drobne i owłosione pędy, które naturalnie pokładają się. Łodygi pokryte są drobnymi i lancetowatymi liśćmi. Zaletą byliny jest długi czas kwitnienia – kwitnie przez całe lato, od przełomu maja i czerwca aż do września. Kwiaty smagliczek są drobne, gwiazdkowate i czteropłatkowe. Ich barwa to najczęściej biel, chociaż istnieją inne odmiany, które kwitną na różowo, liliowo i bordowo. Kwiaty smagliczki wydzielają miodowy, delikatny zapach. Zebrane są w gęste i groniaste kwiatostany. Roślina jest miododajna, co oznacza, że w naturalny sposób przyciąga pszczoły. Jest świetną dekoracją rabat znajdujących się na jasnych stanowiskach, może ozdabiać ogrody skalne oraz wydzielone miejsca na trawniku. Roślina nadaje się także od obsadzenia tak zwanych przedogródków, czyli miejsc zlokalizowanych między drogą, a ogrodzeniem działki. Smagliczki można także z powodzeniem hodować w pojemnikach. Wówczas będą ozdobą balkonów i tarasów, a także mogą służyć jako rośliny okrywowe. 

Smagliczki: odmiany

Smagliczki to około 200 gatunków. W praktyce te rośliny można znaleźć niemal na całej kuli ziemskiej. Zaliczane są do rodziny kapustowatych. Gatunki to rośliny, krzewy, byliny jednoroczne i półkrzewy. Zróżnicowane wynika przede wszystkim z szerokiego obszaru rozprzestrzenienia.  W stanie naturalnym gatunki porastają większą część Europy, a także Azję, Amerykę Północną i Afrykę Północną. W Polsce w środowisku naturalnym można spotkać cztery gatunki: smagliczkę drobną (Alyssum desertorum), smagliczkę kielichowatą (Alyssum alyssoides), smagliczką pagórkową, która nazywana jest takż górską (Alyssum montanum) oraz smagliczkę skalną (Aurinia saxatalis). Te ostatnie smagliczki są bardzo chętnie uprawiane, posiadają żółte kwiaty tworzące charakterystyczne baldachy. Gatunek drobny jest dość rzadki i spotyka się głównie  na Mazowszu. Kielichowata smagliczka posiada białe kwiaty i można ją spotkać w całej Europie, natomiast smagliczka górka jest wpisana na czerwoną listę roślin bliskich zagrożenia wymarciem.