Tawuła japońska – wdzięczny krzew o różnych barwach
Tawuła japońska stanowi gatunek zwany też tawułą drobną lub tawułą Bumalda. Należy do rodziny różowatych. Jak wskazuje jej nazwa, pochodzi z Azji, gdzie można ją spotkać najczęściej w Japonii, Chinach i Korei. W różnych częściach świata, w tym w Polsce jest uprawiana jako roślina ozdobna. Dorasta do metra wysokości, ma gęsty i rozłożysty pokrój. Jest jedną z najniższych z rodzaju tawuł.
Tawuła japońska – czym się wyróżnia?
Główną jej atrakcją są liście o jajowatym i ostro zakończonym kształcie. Mają lekko ząbkowane brzegi. Pędy są sztywne i wzniesione ku górze. Roślina jest chętnie uprawiana w ogrodach ze względu na barwy liści. W zależności od pory roku, przybierają różne kolory. Wiosną wiele odmian prezentuje intensywne barwy, np. złotożółte, pomarańczowe. Latem zmieniają się w bardziej zielone, z kolei jesienią znów przybierają różne, mocne odcienie. Tawuła zakwita od czerwca do sierpnia. Jej kwiaty są drobnej budowy, u wielu odmian różowe lub białe. Mają długie pręciki zebrane w małe i dosyć płaskie grona.
Charakterystyczne odmiany tawuły japońskiej
Tawuła japońska jest gatunkiem, który może poszczycić się mnóstwem odmian. Te mają między sobą istotne różnice w wyglądzie. Różnią się nie tylko pokrojem, ale i barwą liści, kwiatów, a nawet porą kwitnienia. Do najpopularniejszych wśród uprawowych odmian należy m.in. Goldflame, która dorasta standardowo do maksymalnie 100 centymetrów wysokości. Ma różowe kwiaty, lecz jej największą zaletą są intensywnie pomarańczowo-czerwone liście, które zmieniają się na jaskrawy żółty. Jest to odmiana, która kwitnie późno (sierpień-wrzesień). Skrajnie różna jest Albiflora, która tworzy białe kwiaty i ma jasnozielone liście. Z kolei Anthony Waterer to odmiana o liściach barwiących się na czerwono, które z wiekiem przybierają barwę złotożółtą. Wybór odmiany zależy od upodobań. Warto przed zakupem dowiedzieć się jak z upływem czasu zmienia się dana odmiana.
Uprawa tawuły japońskiej
Roślina jest uznawana za łatwą w uprawie. Nie ma szczególnych wymagań. Radzi sobie na każdej glebie ogrodowej. Najlepsze stanowisko dla tawuły powinno znajdować się w słońcu lub półcieniu. Jest to bardzo odporny krzew. Dobrze znosi zanieczyszczone powietrze, mroźne temperatury. Zwykle nie atakują go także choroby. Jedynie długie okresy suszy mogą zaszkodzić roślinie. Zwłaszcza upalne lato sprzyja więdnięciu liści, kiedy cierpią na niedobór wody. Należy więc podlewać tawułę.
Cięcie tawuły japońskiej
Jeśli chcemy zachować jak najdłużej funkcje dekoracyjne rośliny, powinniśmy ją regularnie przycinać. Cięcie należy wykonywać wczesną wiosną. Wówczas tawułę japońską ścinamy dość radykalnie, do około 30 centymetrów nad ziemią, a nawet krócej, w zależności od odmiany. W ten sposób kształtujemy ładny i zwarty pokrój. Kwiaty rosną bez problemu na tegorocznych pędach. Nie jest zalecane cięcie w późniejszym okresie wegetacji. Może to zaszkodzić rozwojowi rośliny. Latem można jedynie skracać przekwitnięte kwiatostany.
Krzew dobrze prezentuje się w grupie tego samego gatunku. Niektóre odmiany o wyższym pokroju można wykorzystywać na niewysoki żywopłot. Sprawdzi się zarówno w dużych, jak i małych ogrodach. Niewielkie rozmiary i odporność na cięcie pozwalają kształtować ładne, kuliste, dekoracyjne krzewy.
