Tradycyjne tynki na elewacje – cechy charakterystyczne, rodzaje oraz czynniki związane z procesem tynkowania

Tradycyjne tynki na elewacje – charakterystyka

Tradycyjne tynki na elewacje posiadają kilka cech charakterystycznych. Tradycyjne tynki często składają się z trzech poziomów, do których zalicza się np.: pierwsza warstwa – obrzutka (około 3-5 mm), druga warstwa – narzut gładzi bądź tynku szlachetnego lub ozdobnego (około 10-15 mm), trzecia warstwa – tzw. warstwa wierzchnia – tynk dekoracyjny.

Tradycyjne tynki na elewacje – rodzaje

Wśród tradycyjnych tynków wyróżnia się następujące rodzaje: - tynki cementowo-wapienne, - tynki cementowe. Tynki cementowo wapienne mogą być układane na różnorodnych materiałach, których używa się przy wznoszeniu ścian zewnętrznych. Ponadto pełnią funkcję ochronną ściany domu względem oddziaływania różnych warunków atmosferycznych. Posiadają także walory estetyczne – dekoracyjne. Ich zastosowanie wpływa na poprawę wskaźników termoizolacyjnych, a także zapobiega powstawaniu procesu zawilgocenia ścian. Tego typu tynki wyróżniają się grubością oraz trwałością. Tynki cementowe zaleca się przy budowlach, które posiadają bliski kontakt z wilgocią oraz wodą. Często stosowane na ścianach fundamentowych piwnic, a także różnorakich powierzchni, które są narażone na zaburzenia mechaniczne, np. wejście do budynku.

Tradycyjne tynki na elewacje – zabarwienie

Podstawową barwą tynku tradycyjnego jest kolor biały. W celu uzyskania innego koloru należy pomalować tynk odpowiednią farbą, która jest przeznaczona do malowania ścian na zewnątrz. Aby uzyskać pożądana barwę, można także dodać do zaprawy kolorowy piasek bądź dodać do cementu specjalny barwnik. Ponadto tradycyjne tynki mogą się wyróżniać różnymi fakturami, w zależności od zastosowanych narzędzi oraz technik nakładania.

Tradycyjne tynki na elewacje – prawidłowe zastosowanie materiału budowlanego

Aby uzyskać solidną i trwałą elewację, nakładanie tynku powinni wykonywać specjaliści z branży budowlanej. Tynki co do zasady układa się w trzech poziomach. Na podłożu należy umieścić obrzutkę w celu uzyskania jak najlepszej przyczepności materiału. Po jej stwardnieniu przystępujemy do nakładania kolejnego poziomu – tzw. narzutu, a następnie gładzi. Po wykonaniu powyższych czynności na podłoże można nałożyć tynk podkładowy, a także warstwę dekoracyjną. Metoda nakładania poziomów uzależniona jest od typu faktury, jaki chcemy uzyskać na elewacji. Ważne jest, aby zapewnić poszczególnym warstwom odpowiedni czas schnięcia. Przystąpienie do nakładania kolejnego poziomu następuje dopiero wtedy, gdy poprzednia warstwa będzie całkowicie wyschnięta. Proces wyschnięcia umożliwia poszczególnym poziomom prawidłowe zawiązanie z podłożem, dzięki czemu nasza elewacja będzie się odznaczała wysokim poziomem wytrzymałości.