Uprawa papryki chili w domowych warunkach

Uprawa papryki chili – charakterystyka i właściwości

Papryka chili pochodzi z Ameryki Południowej, a jako przyprawa była używana już setki lat temu. Szczególną popularnością cieszy się w Meksyku i jest częstym składnikiem typowych potraw kuchni meksykańskiej. Charakteryzuje się ostrym smakiem, a jej owoce mają zazwyczaj podłużny kształt oraz intensywnie czerwony kolor. Ich ostrość zleży od zawartości kapsaicyny. Dzięki tej substancji papryka chili ma wiele pożytecznych właściwości. Pobudza przemianę materii i wspomaga trawienie, zapobiega przeziębieniom, rozszerza naczynia krwionośne oraz wspomaga ukrwienie tkanek, co pomaga w zwalczaniu bólu i leczeniu reumatyzmu. Łagodzi bóle nerwowe, udrożnia drogi oddechowe i zatoki, oraz przeciwdziała powstawaniu skrzepów. Owoce zawierają również witaminę C, potas, wapń, żelazo, sód, beta-karoten oraz flawonoidy. Podobno mają również działanie kojące i uspokajające.

Uprawa papryki chili – wymagania

Uprawę papryki chili należy zacząć od wyboru odpowiedniego miejsca. Musi być ciepłe i mocno nasłonecznione, ponieważ wtedy papryka najlepiej się rozwija i prawidłowo rośnie. Minimalna temperatura powinna wynosić około 20 stopni C. Poniżej 15 stopni roślina zaczyna zrzucać liście, a jeżeli temperatura wynosi 0 stopni to całkowicie zamiera. Gleba powinna być żyzna i próchnicza, może być kompostowa. Ponadto dobrze spulchniona i stale lekko wilgotna, gdyż system korzeniowy rośliny dość szybko ulega przesuszeniu. Jeszcze przed posadzeniem należy dobrze odżywić glebę odpowiednim nawozem. Najlepiej zastosować kompost lub nawóz wieloskładnikowy. Roślina osiąga raczej małe rozmiary i nie wymaga przycinania.

Uprawa papryki chili – wysiew nasion

Nasiona do uprawy papryki możemy pozyskać z dojrzałych już owoców lub zakupić w sklepie. Zaczynamy od ich namoczenia w wodzie przez całą dobę. Jeżeli jednak nie mamy na to czasu, nie jest to zabieg obowiązkowy. Sianie najlepiej zacząć wczesną wiosną, około połowy marca. Następnie przygotowujemy odpowiedni pojemnik lub głęboką tackę i wypełniamy odpowiednim podłożem. Używamy przepuszczalnej ziemi uniwersalnej lub specjalnej ziemi do siania. W tak przygotowanym naczyniu umieszczamy nasionka, w odległości około 1 cm od siebie. Pamiętajmy, że nasion powinno być więcej, niż potencjalnych sadzonek, które chcemy wyhodować. Następnie cały pojemnik przykrywamy szczelnie folią i robimy małe dziurki, dzięki czemu nasiona będą miały dostęp świeżego powietrza. Naczynie przenosimy do ciepłego i jasnego pomieszczenia o temperaturze powyżej 20 stopni C, a najlepiej aby wynosiła ona około 24-28 stopni C. Warto też zwrócić uwagę na temperaturę podłoża, które można dodatkowo ocieplić. Rośliny zazwyczaj zaczynają kiełkować po około 2 tygodniach. Kiedy na naszych sadzonkach pojawią się pierwsze liście, należy przesadzić je do mniejszych doniczek. Zabieg ten wykonujemy bardzo uważnie i delikatnie, ponieważ młode egzemplarze łatwo jest uszkodzić. Po wykształceniu się większej ilości liści, około 8-10, można przesadzić papryczki w docelowe miejsce. Jeżeli chcemy je hodować na zewnątrz, to do gruntu przenosimy dopiero na przełomie maja i czerwca, ze względu na panujące u nas temperatury. Tak samo robimy w przypadku przeniesienia doniczki na balkon czy taras. W celu zapewnienia roślinie odpowiednich warunków uprawy, warto ją trzymać w domu. Nie będzie wtedy narażona na zbyt intensywne nasłonecznienie (co może spowodować uszkodzenia liści i owoców) oraz na zbyt niskie temperatury (które niekorzystnie wpływają na rozwój i osłabiają wzrost).

Uprawa papryki chili – pielęgnacja i zbiór owoców

Roślina wymaga przede wszystkim regularnego podlewania. Poza tym raz na jakiś czas można ją odżywić specjalnym preparatem (może to być nawóz uniwersalny lub przeznaczony do uprawy papryki). Dawki powinny być małe, ale podawane regularnie, co jakiś czas. Jeżeli papryka nie będzie odpowiednio odżywiona, to co prawda zacznie owocować, ale owoce nie urosną i nie uzyskają odpowiedniego koloru. Jeżeli roślina owocuje właściwie, to zbierać możemy już zielone papryczki, które są łagodniejsze w smaku. Gdy zależy nam na większej ostrości, czekamy aż owoce uzyskają intensywnie czerwony kolor. Najlepiej zrywać je regularnie, dzięki czemu pobudzimy roślinę do bardziej intensywnego owocowania.