Cięcie iglaków – wskazówki, jak i kiedy je przycinać
Do iglaków należy prawie 600 gatunków roślin. Wśród nich znajdziemy m.in. popularne w polskich ogrodach tuje, świerki, jodły. Większość z nich do zachowania ładnej formy potrzebuje cięcia. Tylko niektóre z tych roślin, krzewy i drzewa wolnorosnące nie wymagają przycinania. Zazwyczaj mają zwarty i regularny pokrój, niewymagający korygowania. W tych przypadkach możemy usuwać jedynie uszkodzone, czy przemarznięte pędy, również te zaatakowane chorobą. Natomiast w przypadku wszystkich pozostałych, zabieg przycinania wykonujemy zazwyczaj co roku. Cięcie iglaków należy wykonywać wczesną wiosną, przed okresem wegetacji, a dodatkowo można skrócić tegoroczne pędy latem. Drugie cięcie nie powinno być wykonywane później niż w sierpniu. Pozwala to odrosnąć pędom przed jesienią i zimą.
Sanitarne i formujące cięcie iglaków
Istnieją różne rodzaje cięcia iglaków, a każde z nich ma nieco inne zadanie. Pierwszym jest cięcie sanitarne. Wykonywane jest wiosną i polega na pielęgnacji drzewa lub krzewu po zimie. Oglądamy pędy i usuwamy te, które tego wymagają. Pod nóż powinny pójść wszystkie gałązki uszkodzone przez mróz, szkodniki lub choroby. Przycinamy także przesuszone i słabe pędy. Oglądamy także wnętrze korony – jeśli są tam zasuszone pędy, je również ścinamy.
Drugim rodzajem jest cięcie formujące. To ma za zadanie utrzymanie atrakcyjnego wyglądu rośliny i kształtowanie zwartego pokroju. Zdecydowana większość iglaków świetnie znosi cięcie, dlatego często możemy formować je według własnych upodobań. Ważne jednak, by tego rodzaju cięcia nie były bardzo radykalne. Usuwamy przede wszystkim nadmiernie rozrośnięte gałęzie, rosnące pod innym kątem, pokładające się. Wszystkie, które nie pasują do ukształtowanej formy.
Odmładzające cięcie iglaków
Cięcie odmładzające, jak sama nazwa wskazuje, ma na celu odmłodzenie rośliny. W tym przypadku tniemy stare iglaki, które straciły atrakcyjny pokrój, brązowieją lub ogałacają się. Usuwamy stare, zaschnięte pędy, zbyt rozrośnięte gałęzie. Można także skrócić koronę – ściąć wierzchołek i pędy boczne. Gałęzie o większych średnicach powinno się zabezpieczyć maścią ogrodniczą (lub pastą przeciwgrzybiczą), która ochroni rany przed wnikaniem chorób. Tutaj cięcie czasami jest bardziej intensywne niż w przypadku innych rodzajów. Powinno się je wykonywać na starych, wieloletnich roślinach. Zabieg pobudza roślinę do wzrostu, wypuszczania nowych pędów, co wpływa na jej zagęszczenie. Przy tego typu cięciu na starych okazach często podaje się także nawóz regenerujący do iglaków, który odżywia roślinę cennymi składnikami i może sprawić, że ponownie nabierze żywych kolorów.
Cięcie żywopłotów z iglaków
Żywopłoty z iglaków powinny być formowane na kształt trapezów. Węższa forma u góry sprawia, że wszystkie gałęzie są dobrze doświetlone. Dostęp do słońca sprawia, że gęściej rosną i rzadziej przerzedzają się na dole. Pozwala to utrzymać zwartą i szczelną formę żywopłotu. Młode rośliny przycina się dwa razy w sezonie – wczesną wiosną i latem. Z kolei starsze wymagają cięcia raz w roku. Jeśli żywopłot jest już dojrzały, uniwersalna zasada cięcia w tym przypadku zakłada ścinanie 20-30 procent przyrostów. W przypadku tui można wyhodować łanie skrojony i wysoki żywopłot, który nie tylko da prywatność, ale i wygłuszy nieco hałasy.
Uniwersalne zasady cięcia iglaków
Sekator lub nożyce przed cięciem powinny być zdezynfekowane.Przycinanie iglaków na bokach sprawi szybszy wzrost ku górze, natomiast ścinanie z góry powoduje szybszy rozwój pędów bocznych i poszerzanie się rośliny. Warto o tym pamiętać przy formowaniu.Iglaki tniemy wiosną lub latem, nigdy jesienią. Zbyt późne cięcie ogranicza ich mrozoodporność.Najgrubsze pędy przy radykalnych cięciach należy zasmarować pastą przeciwgrzybiczą.
