Jagoda kamczacka – uprawa i wskazówki
Jej owoce pomagają na wiele dolegliwości. Pod względem dobroczynnych substancji przewyższa borówkę i zwykłą jagodę. Warto poznać ją bliżej. Jagoda kamczacka to niezwykle wytrzymały krzew.
Jagoda kamczacka, a właściwie suchodrzew, bo taka jest jej prawidłowa nazwa, pochodzi z rodziny wiciokrzewu sinego. Również w ten sposób jest nazywana pod względem botanicznym. Jednak w codziennym życiu najbardziej przyjęła się pierwsza nazwa. Jak sama wskazuje, krzew pochodzi z Kamczatki – półwyspu w północnowschodniej Rosji. Właśnie stamtąd pojawiły się pierwsze wzmianki o tych owocach. Owoce stosowano w starej medycynie ludowej w Chinach i Japonii. Były podawane jako lekarstwo na różne dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Pomagały też na choroby oczu i anemię. Profilaktycznie jedzono je ze względu na działanie wzmacniające i antybakteryjne. Do dzisiaj suchodrzew jadalny występuje naturalnie w tych rejonach. Regularną uprawę rozpoczęto dopiero w połowie XX wieku na terenie Związku Radzieckiego. Od tamtej pory wyhodowano nowe odmiany.
Jaka jest jagoda kamczacka?
To dość wysoki krzew, osiągający do 1,5-2 metrów. Pędy rosną ku górze, w całym krzewie jest ich zazwyczaj kilkanaście. W dorosłych okazach, na gałęziach zaczyna łuszczyć się kora. Jest to normalne zjawisko, niezwiązane z chorobą. Najcenniejsze w tej roślinie są owoce, które są duże i smaczne. Są podłużne, a ich długość sięga 3 centymetrów. Kolorem przypominają dobrze znane w Polsce jagody i borówki. Ciemnoniebieska barwa z lekkim, białym nalotem. Jest kilka odmian jagody kamczackiej, które na stałe weszły do uprawy. Często gatunki są ze sobą pomieszane. Należą do nich: suchodrzew błękitny (lub siny), suchodrzew jadalny oraz suchodrzew kamczacki. Poszczególne odmiany różnią się nieznacznie. Różnice można zauważyć w okresach kwitnienia oraz wyglądzie samych krzewów. Posiadają nieco inne liście i owoce. Krzewem, który owocuje jako pierwszy, jest suchodrzew jadalny. Zakwita już w kwietniu, a owocuje w maju. Istnieją polskie odmiany, które należą do najsmaczniejszych, są to: Duet, Wojtek, Atut, Jolanta. Można wybrać także spośród rosyjskich i równie okazałych: Morena (rodzi wyjątkowo duże owoce), Czelabinka, Wołoszebnica, Sinoglaska. Należy nastawić się na to, że na owocowanie trzeba będzie trochę poczekać. Krzew początkowo rośnie dosyć wolno. Zaczyna owocować dopiero w trzecim roku po posadzeniu. Co warto jednak podkreślić, krzewy jagody kamczackiej są długowieczne. Potrafią dożyć nawet do 35 lat, owocując każdego roku. Jagoda kamczacka – kiedy i jak sadzić Krzew jagody kamczackiej jest uważany za łatwy w uprawie. Ponieważ pochodzi z chłodnych części Azji, jest wytrzymały na mróz. Przezimuje nawet w temperaturze -45ºC. Doskonale radzi sobie w polskich warunkach. Warto wybrać słoneczne miejsce, ponieważ takie najbardziej lubi i najlepiej wtedy owocuje. Dobre będzie stanowisko jednocześnie osłonięte od podmuchów wiatru. Jagoda nie jest wybredna pod względem gleby. Rośnie na większości odmian. Jeśli natomiast ziemia jest nazbyt zbita i ciężka, można ją zmieszać z torfem. Najlepsze pH dla tego krzewu to przedział 6-6,5. Jak w przypadku innych krzewów, również tutaj warto podsypać podłoże korą, a nawet trocinami. Zapobiega to rozwojowi chwastów, jak i utrzymuje dłużej wilgoć w glebie. Najlepszą porą do sadzenia jest jesień. Najlepiej też posadzić co najmniej dwa krzewy obok siebie. Spowoduje to lepsze kwitnienie i owocowanie. Kwiaty będą się lepiej zapylać, a owoce będą większe. Należy zachować odstęp do 1 metra między roślinami. Do gleby warto dodać obornik lub hummus. Jeśli mamy swój kompost – również się sprawdzi. Po trzech latach od posadzenia, kiedy krzew będzie owocował, po sezonie można podsypywać nawóz.
Jagoda kamczacka – cięcie i pielęgnacja
Krzewy powinno się przycinać każdego roku, jednak dopiero w okresie, kiedy są w pełni dorosłe. Należy więc odczekać 4-5 lat. Wówczas cięcie ogranicza się do usuwania uszkodzonych i chorych pędów. Nie trzeba przycinać ich zbyt intensywnie, ponieważ zmniejszymy w ten sposób owocowanie. Najlepszą porą na te zabiegi będą wczesna wiosna lub późna jesień, kiedy na krzewie nie ma liści. Aby prześwietlić i odmłodzić rośliny, przycina się je, dopiero kiedy osiągną wiek 20 lat. Jagoda kamczacka rzadko jest atakowana przez choroby. Czasami pojawiają się na niej mszyce lub gąsienice motyli. Zdarzają się także plamki na liściach, które żółkną, a następnie brązowieją i przedwcześnie opadają (chloroza). Jednak nie jest to zagrażające całej roślinie. Owady można wytępić, spryskując krzew specjalnym środkiem owadobójczym. Jeśli nie chcemy używać chemii, można sięgnąć po naturalne odstraszacze. Intensywnie pachnące rośliny, takie jak cebula i czosnek pomogą pozbyć się szkodników. Można także przygotować wywar z tych warzyw i spryskać roślinę. Na wymienione owady podziałają także ich naturalni wrogowie – biedronki, żuki i ptaki. Tych ostatnich jednak również trzeba unikać, ponieważ lubią zjadać owoce. Podczas intensywnego owocowania, jeśli zauważymy, że ptaki wyrządzają szkody, polecane jest zasłonięcie krzewu przepuszczalną włókniną. Dbanie o krzewy nie należy do trudnych. Wystarczy pilnować, aby nie dotknęła ich wyjątkowa susza ani nadmiar wilgoci. Regularne podlewanie i nawożenie raz w roku spowoduje, że będziemy cieszyć się niezwykle zdrowymi i dużymi owocami. Można je jeść na surowo, jak i tworzyć z nich dżemy, nalewki, konfitury i inne przetwory.
