Albicja jedwabista – jedwabny kwiat. Jak hodować tę oryginalną roślinę?
Z pewnością jest to roślina nietuzinkowa. Swój nietypowy wygląd zawdzięcza dekoracyjnym kwiatom. Albicja jedwabista naturalnie porasta tereny południowej i wschodniej Azji. Jej nazwa pochodzi od nazwiska Filippo degli Albizzi, Włocha, który sprowadził to drzewo do Europy w 1749 roku. Z kolei gatunkowa nazwa drzewa pochodzi z perskiego i oznacza jedwabny kwiat. W swoim naturalnym środowisku osiąga kilkanaście metrów wysokości. Natomiast w Polsce dorasta do maksymalnie 4-5 metrów. Charakteryzuje się dużymi liśćmi. Te dorastają do 45 centymetrów długości i 25 szerokości. Mają także ciekawą cechę – składają się w nocy i podczas ulewy. Kwiaty kwitną przez całe lato i są niewątpliwie największą atrakcją tej rośliny. Znajdują się na końcach pędów, są koloru różowego z żółtymi i zielonkawymi elementami. Tworzą je nitkowate liczne pręciki wystające wprost z kielichów. Wydzielają słodki zapach, wyczuwalny zwłaszcza wieczorami. Kwiaty albicji uznawane są za świecące w ciemności. Czasami można zauważyć, że lekko fosforyzują. Drzewo tworzy także owoce – długie, niejadalne strąki.
Albicja jedwabista – czego potrzebuje do uprawy?
Uprawa albicji jedwabistej w chłodnych rejonach Polski – zwłaszcza na północnym wschodzie – może być nieco ryzykowna. Jedną z bardziej wytrzymałych odmian jest albicja biało-różowa (julibrissin). Jest odporna na niskie temperatury, choć mimo to wymaga zabezpieczenia na zimę. Drzewo uchodzi za stosunkowo łatwe w uprawie. Potrzebuje słonecznego, ciepłego stanowiska, które będzie osłonięte od podmuchów wiatru. Nie lubi nadmiernie wilgotnej gleby. Dobrze toleruje natomiast mniej żyzne, gorsze podłoża o różnym odczynie pH. Jeśli zdecydujemy się na uprawę w donicy – wówczas roślina ma zapewnione lepsze zimowanie – w pomieszczeniu.
Uprawa i pielęgnacja albicji jedwabistej
Roślinę najlepiej sadzić wiosną, aby miała czas na adaptację i przygotowanie do zimy. Trzeba pamiętać o podlewaniu w czasie braku opadów. Aby cieszyć się bujnym rozwojem drzewka, warto od czasu do czasu nawozić je kompostem lub obornikiem, ewentualnie nawozem wieloskładnikowym. Nie należy jednak robić tego regularnie, a jedynie sporadycznie w ciągu kilku lat (np. raz w roku). Niewskazane jest także podawanie nawozu z dużą ilością azotu.Podłoże pod drzewem można wysypać ściółką, co ogranicza rozwój chwastów.Szczególnie młode okazy należy okrywać na całą zimę, przed nadejściem mrozów. Sprawdzi się przepuszczalny materiał – agrowłóknina lub juta. Natomiast podłoże zabezpiecza się kopczykiem usypanym z ziemi przy pniu. Dodatkowo warto wysypać dodatkową, grubą warstwę ściółki. Może to być kora lub liście. Takie zabezpieczenie trzeba powtarzać przez okres co najmniej kilku pierwszych lat.Albicja wymaga jedynie korygującego cięcia. Podcinamy ją delikatnie. Usuwamy suche i uszkodzone pędy, a także te, które wrastają do wnętrza korony.
Drzewko wynagradza trudy uprawy pięknym kwitnieniem przez całe lato. W Polsce jest rzadko spotykane w przydomowych ogrodach, co dodaje oryginalności.
